- فعال سندیکايی؛ قربانی سلاطین شکر و خلیفه کشور

 

  فعال سندیکايی؛ قربانی سلاطین شکر و خلیفه کشور
>
> ---------------------------------------------------------------------------
>
> منصور امان
>
> <strong>علی نجاتی، قربانی سلاطین شکر و خلیفه کشور</strong>
>
> <img border="1" align="left" hspace="10" src="http://www.iranpressnews.com/source/images/01/nejati.jpg"><strong>در اقدامی که حتی بر اساس استانداردهای حاکم بر رویه قضایی رژیم جمهوری اسلامی نیز می توان آن غیرمُتعارف شمرد، یک دادگاه در اهواز، آقای علی نجاتی از رهبران سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه را به اتهامی که وی پیشتر به خاطر آن به زندان افکنده شده بود (تبلیغ علیه نظام)، دوباره مُحاکمه و به یک سال حبس تعزیری محکوم کرد.
>
> آقای علی نجاتی در سال 87 پس از آنکه کارگران نیشکر هفت تپه خواهان پرداخت دستمُزدهای مُعوقه خود شده و نسبت به اخراجهای دسته جمعی به اعتراض پرداختند، دستگیر گردید. او و شمار دیگری از کارگران که با هدف طرح مُطالبات خود و پیگیری آن، "سندیکای کارگران طرح نیشکر هفت تپه" را بنیان نهادند، آماج کینه ورزی کارفرمایان و همدستان دولتی آنها قرار گرفتند و از همین زمان به گونه مُستمر با پیگرد و آزارهای قضایی و امنیتی روبرو هستند.
>
> اکنون پس از سی ماه که دستگاه های امنیتی جمهوری اسلامی از رُبایش تا اسارت بدون مُحاکمه و از اخراج تا پرونده سازی و محاکمه ناعادلانه را علیه آقای علی نجاتی و همرنجانش را به آزمایش گذاشته اند، چنین می نماید که حتی انبان آنها هم از ابتکارات جدید برای سرکوب و خفه کردن صدای وی تهی شده باشد.
>
> دستپاچگی رُسوایی بار حکومت برای حفظ فشار بر این فعال شناخته شده نیشکر هفت تپه با موج جدید واردات شکر که در نیمه دوم دهه 80 نیز به ورشکستگی و تعطیلی کارخانه های کشور و در پی آن بیکار شدن هزاران کارگر و کشاورز انجامید، همراه شده است. "نظام"، تجربه اعتراضهای گُسترده کارگری در این دوره را هنوز در کوله بار خود دارد و با توجه به وخیم تر شدن عُمومی شرایط اقتصادی نسبت به گذشته، به شدت از اعتراضهای جدید کارگران صنعت قند و شکر و دامنه پیش بینی ناپذیری که تحت شرایط کنونی می تواند پیدا کند، بیمناک است.
>
> ماه گذشته، دولت نظامی – امنیتی با صفر کردن تعرفه واردات شکر، مسیر واردکنندگان "خودی" برای جمع آوری پولهای بادآورده را هموار کرد. در این رابطه رییس هیات مُدیره انجُمن صنفی کارخانجات قند و شکر می گوید با این سیاست کمر صنعت شکسته می شود و همزمان، رُقبای دولت از پیدایش "سلاطین" و "مافیا"ی جدید شکر خبر می دهند. یک نماینده مجلس (حشمت الله فلاحت پیشه) - که چنین می نماید در این زمینه اطلاعات بیشتری دارد - از " 9 – 10 نفری که می خواهند صاحب پولهای کلان شوند" سُخن می راند.
>
> با این حال، برای کارگر اخراجی نیشکر هفت تپه، علی نجاتی تفاوُت چندانی ندارد که کُدام "سُلطان" و چه باندی بازار قند و شکر را به تیول خود درآورده است. حق او برای زندگی شرافتمندانه از محل دسترنج خود به گونه دایمی با حق سلاطین و رانت خوارهای پیش کسوت یا تازه از گرد راه رسیده برای غارت غنیمت شان، در تضاد قرار دارد.
>
> او زمانی به خواست آیت الله ها مکارم شیرازی، واعظ طبسی و آقازاده ها و داماد به زندان افکنده می شود و گاه دیگری برای آسودگی خاطر "9 – 10" سُلطان تازه. حُکومت از هر دو طیف به یکسان در برابر علی نجاتی و صدها هزار کارگر و کشاورز صنعت قند و شکر پُشتیبانی می کند. "نظام" از طریق حبس علی نجاتی برای آنها فاش می سازد که "سُلطانها" از کُدام بارگاه می آیند و با انگُشتری کُدام خلیفه، سند بیکاری و گُرسنگی و زندان آنان را مُهر می کنند. </strong>